Хайратайл байгаа даа…
Тореодор Альваро Мунеро - Тулалдаанай дунда тэрэ гэнтэ аренын захадахи нэгэ ирмэгтэ һуушаба. Һүүлдэнь, интервью соогоо, Альваро хэлээ бэлэй: «Гэнтэ би эбэр бэшэ, харин бухын нюдэнүүдые обёорбоб. Тэрэ минии урда зогсоод, нам руу сэхэ хараад байба. Добтолго хэхэеэ забдаагүй, миин лэ зогсон хараад байба. Бүхы амитадай нюдэд соо байдаг гэнэн сагаан сэдьхэл нам руу туһа эриһэн юумэдэл гуйн хараад байба.
Би тэрэнэй нюдэд соо иимэрхүү юумэ уншаад, дэлхэй дээрэхи хамагһаа муу амитанби гэжэ бэеэ тоолоод, тулалдаанаа болюулбаб. Тэрэ сагһаа хойшо би «ногоон» хоолдо ороод, бухын тулаантай тэмсэжэ эхилээ һэм».
*****
У многих, наверное, как у Есенина.
Однажды Сергей Есенин, по просьбе Максима Горького, начал читать «Песнь о собаке». И когда произнёс последние строки:
«Покатились глаза собачьи
Золотыми звёздами в снег», -
на глазах поэта тоже сверкнули слёзы...
Поэт призывает людей по-новому взглянуть на всех бессловесных тварей. Он как бы говорит, что животные бессловесны, но не бесчувственны, что они так же страдают, мучаются, переживают боль и испытывают любовь.
В одном из своих стихотворений Есенин с гордостью заявляет о том, что он «зверьё, как братьев наших меньших, никогда не бил по голове».
Цыренжаб Чойропов.
Тореодор Альваро Мунеро - Тулалдаанай дунда тэрэ гэнтэ аренын захадахи нэгэ ирмэгтэ һуушаба. Һүүлдэнь, интервью соогоо, Альваро хэлээ бэлэй: «Гэнтэ би эбэр бэшэ, харин бухын нюдэнүүдые обёорбоб. Тэрэ минии урда зогсоод, нам руу сэхэ хараад байба. Добтолго хэхэеэ забдаагүй, миин лэ зогсон хараад байба. Бүхы амитадай нюдэд соо байдаг гэнэн сагаан сэдьхэл нам руу туһа эриһэн юумэдэл гуйн хараад байба.
Би тэрэнэй нюдэд соо иимэрхүү юумэ уншаад, дэлхэй дээрэхи хамагһаа муу амитанби гэжэ бэеэ тоолоод, тулалдаанаа болюулбаб. Тэрэ сагһаа хойшо би «ногоон» хоолдо ороод, бухын тулаантай тэмсэжэ эхилээ һэм».
*****
У многих, наверное, как у Есенина.
Однажды Сергей Есенин, по просьбе Максима Горького, начал читать «Песнь о собаке». И когда произнёс последние строки:
«Покатились глаза собачьи
Золотыми звёздами в снег», -
на глазах поэта тоже сверкнули слёзы...
Поэт призывает людей по-новому взглянуть на всех бессловесных тварей. Он как бы говорит, что животные бессловесны, но не бесчувственны, что они так же страдают, мучаются, переживают боль и испытывают любовь.
В одном из своих стихотворений Есенин с гордостью заявляет о том, что он «зверьё, как братьев наших меньших, никогда не бил по голове».
Цыренжаб Чойропов.
2458